In ‘Honderd jaar eenzaamheid’ besluit de hoofdpersoon op een middag een kopje thee te gaan drinken bij z'n maitresse (niet ongewoon naar tijd en plaats en van Me Too nog nooit gehoord). Onderweg, door de jungle, tijdens de wandeling van een halve dag, begint het te regenen. Niet een buitje zoals Zaterdag. Nee, het blijft 8 (!) jaar plenzen. Hoezo klimaatverandering, dit speelde rond 1920! Logisch dat hij besluit dit even af te wachten en pas nadat het weer droog is geworden naar huis te lopen (ze leefden nog lang en gelukkig.....). 

De 1e helft was Floreant de betere ploeg. Er werd leuk gecombineerd en de kansen, groot en minder groot, waren talrijk. Alleen; je moet er dan zo nu en dan ook wel eens in schieten. Dat 'zo nu en dan’ bleef nu beperkt tot één doelpunt. Bart H. wist een, niet eens zo grote, kans te benutten en maakte goed gebruik van een klein gaatje tussen keeper en paal, 1-0.