De wedstrijd is bij aankomst dus al even bezig en speelt zich - zo verneem ik van de trouwe Boskoopse clan, gelieerd aan onze keeper – uitsluitend af rond het doel van Kees. Al snel bloedt dat offensief dood, want is niet vol te houden. Naar mijn gevoel kantelt de wedstrijd daarna licht naar het Westen, Boskoop dus. Het zit ons in deze fase ook weer niet mee; een voorsprong zou wel eens leuk zijn! Maar helaas; een fraaie aanval eindigt op de paal en de bal stuitert parallel aan de doellijn het veld in. Daar staat niemand! Ook nog een mooi schot op de lat, zelfde resultaat.

Bij de thee (voor mij koffie, althans zo noemen ze het...) dus 0-0 en het kan alle kanten nog op.

Vrij snel in deel 2 een schot van een meter of 40 (!) in de verre linkerhoek. Kees kijkt ernaar en laat de bal gaan, wetende dat het hier een Zondagsschot betreft. Nu hoef je geen jurist te zijn om te weten dat dit soort schoten op de Zaterdag niet zijn toegestaan. De scheids - ongetwijfeld een PVV-stemmer die het belang van legitimiteit niet zwaar laat wegen - wijst tot Boskoops ontsteltenis naar de middenstip en geeft dus zijn zegen aan dit doelpunt. Spelen we een keer aardig, krijgen we dit!  

 

F2 is even van slag maar pakt de draad toch weer op. Dit resulteert in een terechte gelijkmaker door Martijn. Maar Murphys Law doet in de laatste 10 minuten toch weer opgeld; Thomas, tot dan toe onberispelijk zwaaiend voor buitenspel als hij voorbijgelopen wordt en zelfs vanaf eigen doellijn een corner claimend op een afstand van 100 meter omdat de bal in zijn perceptie enkele centimeters over de achterlijn kwam. Haviksogen die knaap! Nu heel even wat minder alert. Neemt meer tijd dan hij heeft en dat wordt, zelfs op dit niveau, afgestraft. In de laatste 10 minuten waren er nog een aantal goede voorzetten en dito kansen. Ze werden niet benut.

Op de terugweg zag ik donkere wolken........

 

J.S.